اقامتگاه بومگردی میمندمون

چو مسعود و پژمان شدند آشنا

دو همکار، پیمانشان شد به پا

در آموزش و پرورش راهشان
و خود سرپرستانِ سامانشان

بدین سالیانی که تهران بُدند

بسی راهی بوم ایران شدند

چنین شد سرانجام این گشتشان

که گردش کند شیوه‌ی کارشان 

ازآن کار تهران برون آمدند

به بوم دگر روی آورده‌اند

در آن جستجوی رهِ کارِ نو
رسیدند یکجا به دیدار نو

که در گفتگو با کیارش شدند
در این پاسخ و راه و کارش شدند

که هر یک، شما از کجا آمدید؟
چه بومی است آنجا، کزو زاده‌اید؟

که مسعود از شهر بابک بگفت
ز میمند و از کیچه‌های نهفت

چنین راز جاگاهشان باز شد
رهی سوی میمند آغاز شد

دو تن را کیارش به ایشان بگفت
کنید این دو بومی به خود یار و جفت

که هم پاکدست‌اند و هم مهربان
و هم یارِ کارا، هم آگه‌کنان

محمد و سلما که یاور شدند
همه کارها نیک و بهتر شدند