اقامتگاه بومگردی میمندمون

جاناجان

از این کوچِ سرزنده‌گر می‌شنو
که گردد رُخ زندگی نو به نو
سه چهاری، به سالی، به گردش شود
به دشت و به کوه و کمر می‌رود
ز بستر و سازه و همسایه‌ها
خوراکی و کردار و روییده‌ها
همه، گونگون می‌شود جملگی
که خسته نگردد ازین زندگی
*
بسی جان میمند سرزنده است
پُر از بازی و کَل‌کَل و خنده است
چه کَس می‌نِشیند برِ خارِ تیز؟
کدامی پَرَد زین دهانه به خیز؟
توانی بنوشی همه آبِ مشک؟
دو دَه بستنی می‌خوری روی کشک؟

به بازیِ گردو بیا در نبرد
نترسی ز من تا بگردی تو زرد!

دو شستان پا را به دستان بگیر
جهش کن ز نُه پِشکلی، سر به زیر!